Indeks
Nie ma kryzysu męskości
Dr Jacek Kochanowski, socjolog, Wydział Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji, Uniwersytet Warszawski
Świat dzisiejszych dwudziesto- i trzydziestolatków wydaje się być radykalnie odmienny od świata ich rodziców. Czy rzeczywiście jest inny? Od końca lat 60. istotnie zmieniło się wiele. Dziś standardem jest partnerski model związku i negocjowanie pomiędzy partnerami wszystkich ważnych decyzji. Mężczyźni nauczyli się wreszcie, że mają emocje i muszą umieć nimi zarządzać, zamiast je ignorować. Nauczyli się także, że wizyta u kosmetyczki nie oznacza bezpowrotnego zaprzepaszczenia męskości. Ale w ogromnym stopniu pozostali wierni tradycyjnym modelom ról płciowych: choć opóźniają posiadanie dzieci, deklarują, że ojcostwo jest bardzo ważnym, jeśli nie najważniejszym, zadaniem życiowym. Choć doceniają znaczenie czasu wolnego i rozwoju własnej osobowości, wciąż uważają, że decydujący sprawdzian czeka ich na rynku pracy. Zmiany, jakie zachodzą w ich stylu życia, odzwierciedlają zmiany globalne. Skoro - w pewnym sensie wracając do korzeni - zamieniamy się w społeczeństwo podróżujących nomadów, nic dziwnego, że także mężczyźni deklarują gotowość do zmian miejsca zamieszkania. I rzeczywiście się przenoszą w związku z działalnością zawodową. Skoro technika opanowała nasze życie, to mężczyźni muszą znać się na tych wszystkich elektronicznych gadżetach. Człowiek zmienia i udoskonala technikę, ale także technika zmienia człowieka. Czy udoskonala? To jedno z pytań, na które odpowiedzi można poszukać w prezentowanym badaniu. A zatem - choć zmiany następują i to w niespotykanym tempie, w gruncie rzeczy nie dotyczą tego, co stanowi wyznacznik męskości w tradycyjnych, dziedziczonych kulturowo, normach płciowych. Nie ma zatem żadnego "kryzysu męskości" - oto wniosek, jaki płynie z tych badań.
Trudna droga do dojrzałości
Prof. Irena E. Kotowska, Zakład Demografii, Instytut Statystyki i Demografii, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Wiek 25-39 lat to czas podejmowania ważnych decyzji życiowych: opuszczenia domu rodzinnego, wejścia na rynek pracy, tworzenia własnej rodziny. Trendem ogólnym jest późniejsze niż dawniej podejmowanie pracy, zwłaszcza w pełnym wymiarze. Wynika to z wydłużenia okresu nauki oraz przemian zachodzących na rynku pracy, zrodzonych przez postęp technologiczny i procesy globalizacyjne. Zagrożenie utratą pracy i nieciągłością zatrudnienia jest odczuwane przez mężczyzn jako szczególna presja. Nadal bowiem - mimo rosnącej aktywności zawodowej kobiet - przypisywana jest im rola głównego żywiciela rodziny. Partnerski model rodziny oznacza współodpowiedzialność zarówno za sferę materialną, jak i obowiązki opiekuńcze, a sprostanie wymogom elastyczności na rynku pracy wiąże się z koniecznością elastycznego negocjowania także podziału obowiązków rodzinnych. Ta zmiana kulturowa nie tylko dokonuje się powoli, ale także jest silnie zróżnicowana terytorialnie. W takich krajach jak Szwecja, Wielka Brytania, Holandia, Francja i Niemcy mężczyźni stosunkowo często deklarują chęć angażowania się w sprawy rodziny. We Włoszech i Hiszpanii (podobnie w Polsce, Rosji, Rumunii) - uświadamiają sobie konieczność zmiany, także wskutek domagania się przez kobiety innych relacji płci w sferze publicznej i rodzinnej. W pierwszej grupie krajów mężczyźni są bardziej świadomi innych oczekiwań wobec ich roli w rodzinie i odkrywają znaczenie tej zmiany ról dla własnego rozwoju i poczucia wartości. W drugiej - występuje stosunkowo silne postrzeganie dokonującej się zmiany ról w kategoriach zagrożenia pozycji mężczyzny.
Wyniki badania ukazały także trudny proces odnajdywania się młodych mężczyzn we współczesnym świecie - mnogość opcji wyboru ścieżki życiowej stwarza więcej możliwości, ale wymaga też więcej wysiłku związanego z dokonywaniem wyboru i więcej poczucia odpowiedzialności. To trudne w warunkach szybkich i głębokich przemian ekonomicznych, społecznych i kulturowych.
Wbrew stereotypom?
Młodzi mężczyźni XXI wieku nie są we wszystkim dobrzy i nie wykonują po kilka zadań jednocześnie. Nie są też silnymi, a równocześnie wrażliwymi łobuzami, ani leniwymi, niebezpiecznymi czy komicznymi prostakami, których pełno w środkach masowego przekazu. Większość z nich stara się wypracować odległą od stereotypów, własną wersję męskości i sukcesu. W otaczającej ich rzeczywistości robią, co mogą, żeby po prostu być sobą.
za:poradnikdomowy
Dr Jacek Kochanowski, socjolog, Wydział Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji, Uniwersytet Warszawski
Świat dzisiejszych dwudziesto- i trzydziestolatków wydaje się być radykalnie odmienny od świata ich rodziców. Czy rzeczywiście jest inny? Od końca lat 60. istotnie zmieniło się wiele. Dziś standardem jest partnerski model związku i negocjowanie pomiędzy partnerami wszystkich ważnych decyzji. Mężczyźni nauczyli się wreszcie, że mają emocje i muszą umieć nimi zarządzać, zamiast je ignorować. Nauczyli się także, że wizyta u kosmetyczki nie oznacza bezpowrotnego zaprzepaszczenia męskości. Ale w ogromnym stopniu pozostali wierni tradycyjnym modelom ról płciowych: choć opóźniają posiadanie dzieci, deklarują, że ojcostwo jest bardzo ważnym, jeśli nie najważniejszym, zadaniem życiowym. Choć doceniają znaczenie czasu wolnego i rozwoju własnej osobowości, wciąż uważają, że decydujący sprawdzian czeka ich na rynku pracy. Zmiany, jakie zachodzą w ich stylu życia, odzwierciedlają zmiany globalne. Skoro - w pewnym sensie wracając do korzeni - zamieniamy się w społeczeństwo podróżujących nomadów, nic dziwnego, że także mężczyźni deklarują gotowość do zmian miejsca zamieszkania. I rzeczywiście się przenoszą w związku z działalnością zawodową. Skoro technika opanowała nasze życie, to mężczyźni muszą znać się na tych wszystkich elektronicznych gadżetach. Człowiek zmienia i udoskonala technikę, ale także technika zmienia człowieka. Czy udoskonala? To jedno z pytań, na które odpowiedzi można poszukać w prezentowanym badaniu. A zatem - choć zmiany następują i to w niespotykanym tempie, w gruncie rzeczy nie dotyczą tego, co stanowi wyznacznik męskości w tradycyjnych, dziedziczonych kulturowo, normach płciowych. Nie ma zatem żadnego "kryzysu męskości" - oto wniosek, jaki płynie z tych badań.
Trudna droga do dojrzałości
Prof. Irena E. Kotowska, Zakład Demografii, Instytut Statystyki i Demografii, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Wiek 25-39 lat to czas podejmowania ważnych decyzji życiowych: opuszczenia domu rodzinnego, wejścia na rynek pracy, tworzenia własnej rodziny. Trendem ogólnym jest późniejsze niż dawniej podejmowanie pracy, zwłaszcza w pełnym wymiarze. Wynika to z wydłużenia okresu nauki oraz przemian zachodzących na rynku pracy, zrodzonych przez postęp technologiczny i procesy globalizacyjne. Zagrożenie utratą pracy i nieciągłością zatrudnienia jest odczuwane przez mężczyzn jako szczególna presja. Nadal bowiem - mimo rosnącej aktywności zawodowej kobiet - przypisywana jest im rola głównego żywiciela rodziny. Partnerski model rodziny oznacza współodpowiedzialność zarówno za sferę materialną, jak i obowiązki opiekuńcze, a sprostanie wymogom elastyczności na rynku pracy wiąże się z koniecznością elastycznego negocjowania także podziału obowiązków rodzinnych. Ta zmiana kulturowa nie tylko dokonuje się powoli, ale także jest silnie zróżnicowana terytorialnie. W takich krajach jak Szwecja, Wielka Brytania, Holandia, Francja i Niemcy mężczyźni stosunkowo często deklarują chęć angażowania się w sprawy rodziny. We Włoszech i Hiszpanii (podobnie w Polsce, Rosji, Rumunii) - uświadamiają sobie konieczność zmiany, także wskutek domagania się przez kobiety innych relacji płci w sferze publicznej i rodzinnej. W pierwszej grupie krajów mężczyźni są bardziej świadomi innych oczekiwań wobec ich roli w rodzinie i odkrywają znaczenie tej zmiany ról dla własnego rozwoju i poczucia wartości. W drugiej - występuje stosunkowo silne postrzeganie dokonującej się zmiany ról w kategoriach zagrożenia pozycji mężczyzny.
Wyniki badania ukazały także trudny proces odnajdywania się młodych mężczyzn we współczesnym świecie - mnogość opcji wyboru ścieżki życiowej stwarza więcej możliwości, ale wymaga też więcej wysiłku związanego z dokonywaniem wyboru i więcej poczucia odpowiedzialności. To trudne w warunkach szybkich i głębokich przemian ekonomicznych, społecznych i kulturowych.
Wbrew stereotypom?
Młodzi mężczyźni XXI wieku nie są we wszystkim dobrzy i nie wykonują po kilka zadań jednocześnie. Nie są też silnymi, a równocześnie wrażliwymi łobuzami, ani leniwymi, niebezpiecznymi czy komicznymi prostakami, których pełno w środkach masowego przekazu. Większość z nich stara się wypracować odległą od stereotypów, własną wersję męskości i sukcesu. W otaczającej ich rzeczywistości robią, co mogą, żeby po prostu być sobą.
za:poradnikdomowy
